Slaap & Rust - Alles over slapen en rusten

Luc (3,5 jaar), het oudste zoontje van Jackelien (33), heeft regelmatig last van nachtmerries in zijn slaap.

Hysterisch

Eenmaal thuis trof ik hem ’s nachts regelmatig in grote paniek in zijn bedje. Drinken of een speentje wilde hij niet. Ik probeerde te ‘buidelen’, met zijn blote lijfje tegen het mijne aan, maar dat hielp ook niet. Niemand kon hem bereiken. Pas na een kwartier werd hij uit zichzelf rustiger. Is hij ziek of heeft hij last van reflux, vroeg ik me af. Maar bij pijn of koorts reageerde hij heel anders.

Ontroostbaar

Langzaam raakte ik ervan overtuigd dat het nachtmerries moesten zijn, als gevolg van de ziekenhuisperiode. Hoe kon hij dit anders verwerken dan in zijn slaap? Ik zag hem vechten tegen de angst maar kon niets doen. Dat voelde machteloos. Na een jaar werd de frequentie van de nachtmerries gelukkig wat minder en lukte het ook beter om tot hem door te dringen en hem te troosten.

Controle

Inmiddels is ook mijn jongste zoon Pim geboren. Pim is een goede slaper, maar Luc heeft nog steeds af en toe last van nare dromen. Zo’n twee keer per maand roept hij me en tref ik hem angstig in zijn bedje. Inmiddels is hij oud genoeg om onder woorden te brengen wat er in zijn hoofdje omgaat. Meestal geeft hij aan dat een dinosaurus hem op de hielen zit. Dan doe ik een lichtje aan een praat ik met hem. Ik zeg niet dat dino’s niet bestaan, dan zou ik zijn gevoelens ontkennen of bagatelliseren. Ik probeer hem een gevoel van controle te geven. ‘Als de dinosaurus weer komt, stuur je hem maar weg hoor,’ zeg ik dan. ‘Vertel hem maar dat hij iemand anders gaat plagen’.

Ziekenhuis

Eén keer is het nog gebeurd dat hij ’s nachts wakker schrok en ik opnieuw die intense paniek van destijds op zijn gezicht zag. Net als toen duwde hij me weg. In elkaar gedoken lag hij in zijn bedje. Het leek wel uren te duren voordat hij weer bij zinnen kwam en kon praten. ‘Ik was in het ziekenhuis’ vertelde hij, maar het lukte hem niet om er meer woorden aan te geven.

Uitlaatklep

Na die nacht wist ik het zeker. Als pasgeborene, die alleen de geborgenheid van de baarmoeder kent, was Luc bij me weggehaald en apart gelegd in een glazen huisje. De angst en het verdriet die dat had opgeroepen, vonden een uitlaatklep via de nachtmerries. Ook van andere ouders hoor ik dat indrukwekkende ervaringen nog lang in de slaap van hun kinderen kunnen doorwerken. Gelukkig kan Luc zich nu uiten en kan hij praten over wat hij voelt. En gelukkig accepteert hij na een nachtmerrie nu mijn troost en kan ik de moeder voor hem zijn die ik toen ook voor hem had willen zijn.”

Kind met nachtmerries?

Vervelend, nachtmerries. Gelukkig gaan ze meestal vanzelf ook weer over. Hoe kun je je zoon of dochter helpen om de nachtmerries te voorkomen?

Probeer samen met je kind dingen te bedenken waardoor de dromen weg kunnen blijven. Bijvoorbeeld ’s avonds voor het slapen gaan samen alle boze dromen wegblazen of een dromenvanger ophangen.
Geef de droom een andere wending, verzin bijvoorbeeld samen met je kind een ander einde.
Zorg ervoor dat het naar bed gaan rustig verloopt en via een vast ritueel.
Wanneer er iets vervelends is gebeurd in de loop van de dag, kan het goed zijn hier voor het slapen gaan nog even over te praten, zodat het kind uiting kan geven aan zijn of haar gevoelens.
Verzin samen iets leuks om over te dromen.
Kijk goed rond in de kamer in het donker. Zijn er dingen die een enge schaduw kunnen opleveren?
Stel jezelf open voor het gevoel van je kind. Zeggen dat het maar een droom was helpt niet, want voor hem of haar is het wel degelijk ‘echt’.

Meer goede tips vind je op www.opvoedadvies.nl/dromen.

Auteur: De redactie