“Frank en ik beginnen de nacht samen in ons tweepersoonsbed. Eerst even wat pillow-talk, gezellig tegen elkaar aan liggen, samen indommelen. Bij de eerste snurk vertrek ik naar een andere kamer. ’s Ochtends als ik wakker word, kruip ik weer terug in bed. Dan liggen we nog even lepeltje-lepeltje om samen aan de dag te beginnen. Misschien een wat ongewoon bedritueel, maar onze relatie is er wel van opgeknapt.
Diep geronk
De allereerste keer dat Frank en ik samen sliepen, schrok ik letterlijk overeind van zijn gesnurk. Een diep, ronkend, sonoor geluid. Het zagen ging een tijdje door en stopte dan. Net als ik bijna in slaap viel, begon het opnieuw. Destijds hielpen oordoppen nog wel, maar op den duur werd Franks gesnurk erger. Ik ging met mijn hoofd aan het voeteneinde liggen, maar dat deed weinig af aan de decibellen.
Geruzie
Steeds vaker werd ik rond bedtijd al nerveus en lag ik gespannen in bed. Wanneer begint het weer? Help, ik heb gisteren ook al zo slecht geslapen! Voor mijn gevoel sliep ik nooit meer goed en diep door. Overdag was ik altijd moe. Dat maakte me kriegel. Er kwamen ruzietjes en verwijten van. Ik ervoer zijn gesnurk als ondermijnend en miste zijn begrip. Ik verlangde nog maar naar één ding: nachtrust. Ook voor Frank zelf was het geen pretje. Door zijn onrustige, onderbroken slaap was hij vaak vermoeid, gestrest en vatbaar voor griepjes.
Neusoperatie
Op mijn aandringen maakte Frank een afspraak bij een KNO-arts. Die stelde vast dat de ‘voering’ van zijn neus nogal ruim bemeten is, waardoor hij door zijn mond ademt. Er was met een operatie iets aan te doen. De ingreep verminderde het snurken aanzienlijk, maar de opluchting heeft helaas niet lang geduurd. Eén van de redenen, zo bleek uit een second opinion in een ander ziekenhuis, is dat Frank intussen in gewicht is aangekomen. Dat veroorzaakt opnieuw stevige snurkgeluiden.
In het stapelbed
Een nieuwe operatie is mogelijk, maar Frank ziet er tegenop en stelt het uit. Een snurkbeugel zou een oplossing kunnen zijn. Ook daar maakt hij geen haast mee. Het irriteert me dat Frank het op zijn beloop laat. Ook omdat hij er net zo goed onder lijdt. In ieder geval wil ik zelf niet meer eindeloos wakker liggen. Ik slaap nu het grootste deel van de nacht onderin het stapelbed van mijn dochter. Frank en ik hebben er beiden vrede mee. Wel mis ik de intimiteit, dat vertrouwde gevoel als je ’s nachts naast je geliefde ligt. Pluspunt is dat ik weer uitgerust ben en vol energie zit. Ons seksleven leidt gelukkig niet onder het apart slapen, daar vinden we onze momenten wel voor.
Impact
Deze oplossing betekent niet dat het snurken geen impact meer heeft. Frank is nog steeds vaak vermoeid en snel ziek. Op vakantie zal ik geen familiekamer in een hotel boeken, dan doen we geen van allen een oog dicht. Om die reden kamperen we ook niet, maar verblijven we liever een vakantiehuisje. We hebben een voorkeur voor uitgebreid lunchen in plaats van dineren met wijn. Alcohol verslapt namelijk de keelspieren en verergert zo het snurken. Hopelijk komt Frank ooit nog eens van deze kwaal af. Tot die tijd nemen we maatregelen. Alles beter dan de moordende gevolgen van slecht slapen.”
